ക്ലാസ്സ്മുറിയിലെ ആണ്പെണ് ഇരുപ്പുവശങ്ങളെ കുറിച്ച് ചര്ച്ച നടക്കുമ്പോള് ഒരു കലാലയ വിദ്യാര്ത്ഥിയെന്ന നിലയില് ഞാനൊന്നു പറയട്ടെ : ഒരു ആണ്കുട്ടിയും പെണ്കുട്ടിയും അടുത്തിരിക്കണോ വേണ്ടയോ എന്നത് അവരുടെ പക്വമായ സ്വതന്ത്രതീരുമാനങ്ങള്ക്ക് വിട്ടുകൊടുക്കുന്നതാണ് നല്ലത്. (പക്വമായത് എന്നെടുത്തുപറയട്ടെ). വിദ്യ അഭ്യസിക്കുന്ന ഈ കാലഘട്ടത്തില് പോലും വിശുദ്ധമായ ഒരു കാഴ്ച്ചപ്പാട് വിദ്യാര്ത്ഥികള്ക്കിടയില് വളര്ത്തിയെടുക്കാന് സാധിച്ചില്ലെങ്കില് അത് നമ്മുടെ വിദ്യാഭ്യാസ സമ്പ്രദായത്തിന്റ പ്രശ്നമായി കണക്കാക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. കണക്കും രസതന്ത്രവുമൊക്കെ പഠിക്കുമ്പോഴും മനസിന് പക്വത കൈവരിക്കാന് കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കില് ആ വിദ്യാഭ്യാസംകൊണ്ടുള്ള പ്രയോജനം എന്താണ് ?. പഠനം കഴിഞ്ഞ് ജോലിമേഖലകളിലേക്ക് കടക്കുമ്പോഴും ഈ വ്യത്യാസം നിലനില്ക്കുകയാണെങ്കില് നാം എവിടെയാണ് വളര്ച്ച നേടിയത് ?. ഡെല്ഹിയിലെ സെന്റ്.സ്റ്റീഫന്സ് കോളേജിലെ വിദ്യാഭ്യാസരീതി കഴിഞ്ഞ ദിവസത്തെ മനോരമ ദിനപത്രത്തില് വായിച്ചു. അവിടെയാരും ഈ പ്രശ്നം സൃഷ്ടിക്കാറില്ല. ആ കാഴച്ചപാടില് ആരും വിഷം കലര്ത്താറുമില്ല. സ്ത്രീയും പുരുഷനും ഒന്നിച്ചിരുന്നാലെ സമത്വം വരൂ എന്ന വാശി എനിക്കില്ല. എന്നാല് ക്ലാസ്സ് മുറിയില് ഒന്നിച്ചിരിക്കുമ്പോള്പ്പോലും അതിന്റെ പവിത്രത കാത്തുസുക്ഷിക്കാന് കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കില് പുറത്തിറങ്ങിയാല് അവര്ക്കതങ്ങനെ സാധിക്കും ?. ഒന്നിച്ചിരിക്കുന്നുവോ ഇല്ലയോ എന്നതല്ല പ്രശ്നം മറിച്ച് നാമതിനെ എങ്ങനെ നോക്കികാണുന്നു എന്നതിലാണ്. നമ്മുടെ സഹപാഠിയെ സഹോദരനായോ സഹോദരിയായോ കാണാന് സാധിക്കുകയില്ലേ എന്നതാണ് ചോദ്യം. ഇല്ലെങ്കില് നാളത്തെ പൗരന്മാരാകേണ്ട ഇന്നത്തെ കുട്ടികള്ക്ക് നല്ല വ്യക്തിയാവാന് ട്യൂഷന് വേണ്ടി വരും.....
"വിഷത്തേക്കാള് വര്ജ്ജ്യമാകും
നരചിത്തം ദുഷിക്കുകില്
സുധയേക്കാള് സ്വാദ്യമാകും
അതുസംശുദ്ധിപൂണുകില്"